Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to be hid

  • 1 lateo

    lătĕo, ŭi, 2, v. n. [Sanscr. root rah-, forsake; rahas, loneliness, concealment; Gr. LATh lanthanô], to lurk, be or lie hid or concealed, to skulk (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ubi sunt, ubi latent,

    Plaut. Ps. 1, 2, 69:

    cochleae in occulto latent,

    id. Capt. 1, 1, 12; cf. Cic. Rab. Perd. 7, 21: occulte, id. [p. 1039] Agr. 2, 16, 41:

    clam,

    Ov. R. Am. 437:

    abdite,

    Cic. Verr. 2, 2, 73, § 181:

    in tenebris,

    id. Q. Fr. 1, 1, 2, § 9:

    sub nomine pacis bellum latet,

    id. Phil. 12, 7, 17:

    scelus latet inter tot flagitia,

    id. Rosc. Am. 40, 118:

    non latuit scintilla ingenii,

    id. Rep. 2, 21, 37; 40, 67:

    naves latent portu,

    Hor. Epod. 9, 19; cf.:

    tuta arce,

    Verg. A. 10, 805.—Prov.:

    latet anguis in herba,

    Verg. E. 3, 93.—
    B.
    In partic.
    1.
    To be hidden, to be in safety:

    sub umbra amicitiae Romae,

    Liv. 34, 9, 10; Phaedr. 4, 5, 13:

    sub illius umbra Philotas latebam,

    lurked, Curt. 6, 10, 22.—
    2.
    Jurid., to lie hid, keep out of sight, in order not to appear before court, Cic. Quint. 23, 74.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to live in concealment, to live retired (rare): crede mihi, bene qui latuit, bene vixit, to lead a retired or quiet life, Ov. Tr. 3, 4, 25.—
    B.
    In partic., analog. to the Gr. lanthanein, res latet, to be concealed from, be unknown to one.
    (α).
    with acc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; cf.:

    fugit me, praeterit me, etc.): latet plerosque, siderum ignes esse, etc.,

    Plin. 2, 20, 18, § 82:

    nec latuere doli fratrem Junonis,

    Verg. A. 1, 130:

    nil illum latet,

    Ov. P. 4, 9, 126:

    res Eumenem non latuit,

    Just. 13, 8, 6; 31, 2, 2:

    semen duplex, unum, quod latet nostrum sensum, alterum, quod apertum,

    Varr. R. R. 1, 40.—
    (β).
    With dat.:

    quae et oculis et auribus latere soleant,

    Varr. L. L. 9, § 92 Müll.:

    ubi nobis haec auctoritas tamdiu tanta latuit?

    Cic. Red. in Sen. 6, 13:

    hostique propinquo Roma latet,

    Sil. 12, 614.—
    (γ).
    Absol., to be concealed or obscure, to be unknown:

    earum causarum aliae sunt perspicuae, aliae latent,

    Cic. Top. 17, 63:

    cum laterent hae partes (sc. Galliae),

    Amm. 15, 11, 1:

    quae tantum accenderit ignem, Causa latet,

    Verg. A. 5, 5:

    id qua ratione consecutus sit, latet,

    Nep. Lys. 1.—Hence, lătens, entis, P. a., lying hid, hidden, concealed, secret, unknown:

    saxa latentia,

    Verg. A. 1, 108:

    junctura,

    Plin. 13, 15, 29, § 93:

    rem latentem explicare definiendo,

    Cic. Brut. 41, 152:

    animus in aegro corpore,

    Juv. 9, 18:

    causas tentare latentes,

    Verg. A. 3, 32:

    Tarquinius mandata latentia nati accipit,

    Ov. F. 2, 705. — Comp.:

    latentior origo,

    Aug. de Gen. ad Litt. 12, 18: caussa, id. Civ. Dei, 5, 19.— Absol.:

    in latenti,

    in secret, secretly, Dig. 1, 2, 2.—Hence, adv.: lătenter, in secret, secretly, privately:

    efficere,

    Cic. Top. 17, 63:

    amare,

    Ov. P. 3, 6, 59:

    intellegere ex aliqua re,

    Gell. 2, 18 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > lateo

  • 2 latito

    lătĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. n. [lateo], to be hid or concealed, to lie hid, hide, lurk (rare but class.).
    I.
    In gen.:

    ille ignavissimus Mihi latitabat,

    Plaut. Trin. 4, 2, 83:

    latitans Oppianicus,

    Cic. Clu. 13, 38:

    latitans aper,

    Hor. C. 3, 12, 11.—Of inanim. and abstr. subjects, Lucr. 1, 875 sq.:

    in terram latitare minute,

    id. 1, 890; 1, 642: invisis atque latitantibus rebus confidere, * Caes. B. C. 2, 14.—
    B.
    Latitare aliquem, to hide from any one (post-class.), Dig. 35, 1, 8.—
    II.
    In partic., jurid., to lie hid, keep out of the way, in order not to appear before court: qui fraudationis causa latitarit, Edict. Praet. ap. Cic. Quint. 19, 60; Gai. Inst. 3, 78:

    si latitare ac diutius ludificare videatur,

    Cic. Quint. 17, 54; id. Dom. 31, 83; Dig. 42, 4, 7, § 3 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > latito

  • 3 latitō

        latitō āvī, ātus, āre, freq.    [lateo], to be hid, be concealed, lie hid, hide, lurk: latitans Oppianicus: latitans aper, H.: rupe, O.— To hide from legal process: fraudationis causā.
    * * *
    latitare, latitavi, latitatus V
    keep hiding oneself, remain in hiding, be hidden; lie low; lurk

    Latin-English dictionary > latitō

  • 4 perlateo

    per-lătĕo, ŭi, ēre, v. n., to lie completely hid, lie hid always, Ov. A. A. 3, 416.

    Lewis & Short latin dictionary > perlateo

  • 5 recondita

    rĕ-condo, dĭdi, dĭtum, 3, v. a., to put up again, put back again; to lay up, put or stow away, hoard; to shut up, close; to hide, conceal, bury, etc. (cf.: abscondo, occulo, retrudo, abdo).
    I.
    Lit.:

    gladium cruentatum in vaginam recondidit,

    put up again, sheathe, Cic. Inv. 2, 4, 14:

    gladium in vaginā,

    id. Cat. 1, 2, 4; cf. id. Inv. 2, 4, 14:

    cum Lepidus flammae vi e rogo ejectus recondi propter ardorem non potuisset,

    put back again, Plin. 7, 53, 54, § 186: reliquias (ciborum) aliquo, * Plaut. Stich. 1, 3, 78; cf.:

    uvas in amphoras,

    Col. 12, 16, 3:

    uvas in vasis,

    id. 12, 15 fin.:

    victum tectis,

    id. ib. prooem. §

    12: Caecubum,

    Hor. C. 3, 28, 2:

    opes aerario,

    Quint. 10, 3, 3:

    frumentum in annos,

    Col. 2, 20, 6: se, to bury one ' s self, Sen. Ep. 8, 1: se in locum, ex quo, etc., to hide one ' s self, Quint. 10, 3, 25:

    quod celari opus erat, habebant sepositum et reconditum,

    hid away, concealed, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24; cf.:

    nihil tam clausum neque tam reconditum,

    id. ib. 2, 4, 20, §

    40: recondita alia invenerunt,

    Liv. 8, 18:

    imo reconditus antro,

    Ov. M. 1, 583; cf.

    nube,

    id. ib. 3, 273:

    silvā,

    id. ib. 4, 339; Flor. 1, 13, 11 Duk. (cf. Liv. 5, 51, 9 Drak., and v. the foll.).— Poet.: oculos, to close again (opp. erigere), Ov. M. 4, 146: avidā recondidit alvo, hid, i. e. swallowed, id. ib. 12, 17; cf.: cum subito Triton ore recondit aquam, sucks in, i. q. absorbet, Prop. 2, 32 (3, 30), 16:

    ensem in pulmone,

    to bury, sheathe, plunge, Verg. A. 10, 387; so,

    gladium lateri,

    Ov. M. 12, 482. —
    II.
    Trop.:

    mens alia visa sic arripit, ut his statim utatur, alia recondit, e quibus memoria oritur,

    lays up, stores away, Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:

    verba, vultus in crimen detorquens recondebat,

    Tac. A. 1, 7 fin.;

    and, odia,

    id. ib. 1, 69 fin.:

    Venerem interius recondere,

    Verg. G. 3, 137:

    quos fama obscura recondit,

    id. A. 5, 302:

    voluptates,

    to keep secret, Tac. A. 4, 57:

    in hoc me recondidi... ut prodesse pluribus possem,

    went into retirement, Sen. Ep. 8, 1; cf.:

    penitus quicquid arcani apparo, id Herc. Oet. 478: praecepta mea reconde,

    Vulg. Prov. 7, 1.— Hence, rĕcondĭtus, a, um, P. a., put away, out of the way, hidden, concealed, retired, sequestered.
    A.
    Lit.:

    neque tabulis et signis propalam collocatis, sed his omnibus rebus constructis ac reconditis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    quid Aegyptus? ut occulte latet! ut recondita est!

    id. Agr. 2, 16, 41; cf.

    locus,

    id. Verr. 2, 3, 89, § 207; so,

    saltus,

    Cat. 34, 11:

    venae auri argentique,

    deep-lying, concealed, Cic. N. D. 2, 39, 98:

    habemus senatus consultum, verum inclusum in tabulis, tamquam in vaginā reconditum,

    id. Cat. 1, 2, 4.— Subst.: rĕcondĭtum, i, n., a secret place, Plin. 33, 1, 6, § 25.— Plur.: rĕ-condĭta, ōrum, n., remote, sequestered places: Pergami in occultis ac reconditis templi, * Caes. B. C. 3, 105, 4.—
    B.
    Trop., hidden, profound, abstruse, recondite:

    litterae,

    Cic. N. D. 3, 16, 42; cf.:

    reconditae abstrusaeque res,

    id. Brut. 11, 44;

    and, reconditiora, opp. quae in promptu sunt,

    id. Ac. 2, 4, 10:

    artes,

    id. de Or. 1, 3, 8; cf. id. Off. 1, 27, 95:

    causae,

    Tac. Or. 28:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    profound, recondite, Cic. Brut. 97, 274: verba, unusual, August. ap. Suet. Aug. 86:

    (natura) speciem ita formavit oris, ut in eā penitus reconditos mores effingeret,

    concealed, hidden, Cic. Leg. 1, 9, 26; cf.:

    Quinctius naturā tristi ac reconditā fuit,

    of a reserved disposition, id. Quint. 18, 59.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > recondita

  • 6 reconditum

    rĕ-condo, dĭdi, dĭtum, 3, v. a., to put up again, put back again; to lay up, put or stow away, hoard; to shut up, close; to hide, conceal, bury, etc. (cf.: abscondo, occulo, retrudo, abdo).
    I.
    Lit.:

    gladium cruentatum in vaginam recondidit,

    put up again, sheathe, Cic. Inv. 2, 4, 14:

    gladium in vaginā,

    id. Cat. 1, 2, 4; cf. id. Inv. 2, 4, 14:

    cum Lepidus flammae vi e rogo ejectus recondi propter ardorem non potuisset,

    put back again, Plin. 7, 53, 54, § 186: reliquias (ciborum) aliquo, * Plaut. Stich. 1, 3, 78; cf.:

    uvas in amphoras,

    Col. 12, 16, 3:

    uvas in vasis,

    id. 12, 15 fin.:

    victum tectis,

    id. ib. prooem. §

    12: Caecubum,

    Hor. C. 3, 28, 2:

    opes aerario,

    Quint. 10, 3, 3:

    frumentum in annos,

    Col. 2, 20, 6: se, to bury one ' s self, Sen. Ep. 8, 1: se in locum, ex quo, etc., to hide one ' s self, Quint. 10, 3, 25:

    quod celari opus erat, habebant sepositum et reconditum,

    hid away, concealed, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24; cf.:

    nihil tam clausum neque tam reconditum,

    id. ib. 2, 4, 20, §

    40: recondita alia invenerunt,

    Liv. 8, 18:

    imo reconditus antro,

    Ov. M. 1, 583; cf.

    nube,

    id. ib. 3, 273:

    silvā,

    id. ib. 4, 339; Flor. 1, 13, 11 Duk. (cf. Liv. 5, 51, 9 Drak., and v. the foll.).— Poet.: oculos, to close again (opp. erigere), Ov. M. 4, 146: avidā recondidit alvo, hid, i. e. swallowed, id. ib. 12, 17; cf.: cum subito Triton ore recondit aquam, sucks in, i. q. absorbet, Prop. 2, 32 (3, 30), 16:

    ensem in pulmone,

    to bury, sheathe, plunge, Verg. A. 10, 387; so,

    gladium lateri,

    Ov. M. 12, 482. —
    II.
    Trop.:

    mens alia visa sic arripit, ut his statim utatur, alia recondit, e quibus memoria oritur,

    lays up, stores away, Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:

    verba, vultus in crimen detorquens recondebat,

    Tac. A. 1, 7 fin.;

    and, odia,

    id. ib. 1, 69 fin.:

    Venerem interius recondere,

    Verg. G. 3, 137:

    quos fama obscura recondit,

    id. A. 5, 302:

    voluptates,

    to keep secret, Tac. A. 4, 57:

    in hoc me recondidi... ut prodesse pluribus possem,

    went into retirement, Sen. Ep. 8, 1; cf.:

    penitus quicquid arcani apparo, id Herc. Oet. 478: praecepta mea reconde,

    Vulg. Prov. 7, 1.— Hence, rĕcondĭtus, a, um, P. a., put away, out of the way, hidden, concealed, retired, sequestered.
    A.
    Lit.:

    neque tabulis et signis propalam collocatis, sed his omnibus rebus constructis ac reconditis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    quid Aegyptus? ut occulte latet! ut recondita est!

    id. Agr. 2, 16, 41; cf.

    locus,

    id. Verr. 2, 3, 89, § 207; so,

    saltus,

    Cat. 34, 11:

    venae auri argentique,

    deep-lying, concealed, Cic. N. D. 2, 39, 98:

    habemus senatus consultum, verum inclusum in tabulis, tamquam in vaginā reconditum,

    id. Cat. 1, 2, 4.— Subst.: rĕcondĭtum, i, n., a secret place, Plin. 33, 1, 6, § 25.— Plur.: rĕ-condĭta, ōrum, n., remote, sequestered places: Pergami in occultis ac reconditis templi, * Caes. B. C. 3, 105, 4.—
    B.
    Trop., hidden, profound, abstruse, recondite:

    litterae,

    Cic. N. D. 3, 16, 42; cf.:

    reconditae abstrusaeque res,

    id. Brut. 11, 44;

    and, reconditiora, opp. quae in promptu sunt,

    id. Ac. 2, 4, 10:

    artes,

    id. de Or. 1, 3, 8; cf. id. Off. 1, 27, 95:

    causae,

    Tac. Or. 28:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    profound, recondite, Cic. Brut. 97, 274: verba, unusual, August. ap. Suet. Aug. 86:

    (natura) speciem ita formavit oris, ut in eā penitus reconditos mores effingeret,

    concealed, hidden, Cic. Leg. 1, 9, 26; cf.:

    Quinctius naturā tristi ac reconditā fuit,

    of a reserved disposition, id. Quint. 18, 59.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > reconditum

  • 7 recondo

    rĕ-condo, dĭdi, dĭtum, 3, v. a., to put up again, put back again; to lay up, put or stow away, hoard; to shut up, close; to hide, conceal, bury, etc. (cf.: abscondo, occulo, retrudo, abdo).
    I.
    Lit.:

    gladium cruentatum in vaginam recondidit,

    put up again, sheathe, Cic. Inv. 2, 4, 14:

    gladium in vaginā,

    id. Cat. 1, 2, 4; cf. id. Inv. 2, 4, 14:

    cum Lepidus flammae vi e rogo ejectus recondi propter ardorem non potuisset,

    put back again, Plin. 7, 53, 54, § 186: reliquias (ciborum) aliquo, * Plaut. Stich. 1, 3, 78; cf.:

    uvas in amphoras,

    Col. 12, 16, 3:

    uvas in vasis,

    id. 12, 15 fin.:

    victum tectis,

    id. ib. prooem. §

    12: Caecubum,

    Hor. C. 3, 28, 2:

    opes aerario,

    Quint. 10, 3, 3:

    frumentum in annos,

    Col. 2, 20, 6: se, to bury one ' s self, Sen. Ep. 8, 1: se in locum, ex quo, etc., to hide one ' s self, Quint. 10, 3, 25:

    quod celari opus erat, habebant sepositum et reconditum,

    hid away, concealed, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24; cf.:

    nihil tam clausum neque tam reconditum,

    id. ib. 2, 4, 20, §

    40: recondita alia invenerunt,

    Liv. 8, 18:

    imo reconditus antro,

    Ov. M. 1, 583; cf.

    nube,

    id. ib. 3, 273:

    silvā,

    id. ib. 4, 339; Flor. 1, 13, 11 Duk. (cf. Liv. 5, 51, 9 Drak., and v. the foll.).— Poet.: oculos, to close again (opp. erigere), Ov. M. 4, 146: avidā recondidit alvo, hid, i. e. swallowed, id. ib. 12, 17; cf.: cum subito Triton ore recondit aquam, sucks in, i. q. absorbet, Prop. 2, 32 (3, 30), 16:

    ensem in pulmone,

    to bury, sheathe, plunge, Verg. A. 10, 387; so,

    gladium lateri,

    Ov. M. 12, 482. —
    II.
    Trop.:

    mens alia visa sic arripit, ut his statim utatur, alia recondit, e quibus memoria oritur,

    lays up, stores away, Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:

    verba, vultus in crimen detorquens recondebat,

    Tac. A. 1, 7 fin.;

    and, odia,

    id. ib. 1, 69 fin.:

    Venerem interius recondere,

    Verg. G. 3, 137:

    quos fama obscura recondit,

    id. A. 5, 302:

    voluptates,

    to keep secret, Tac. A. 4, 57:

    in hoc me recondidi... ut prodesse pluribus possem,

    went into retirement, Sen. Ep. 8, 1; cf.:

    penitus quicquid arcani apparo, id Herc. Oet. 478: praecepta mea reconde,

    Vulg. Prov. 7, 1.— Hence, rĕcondĭtus, a, um, P. a., put away, out of the way, hidden, concealed, retired, sequestered.
    A.
    Lit.:

    neque tabulis et signis propalam collocatis, sed his omnibus rebus constructis ac reconditis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    quid Aegyptus? ut occulte latet! ut recondita est!

    id. Agr. 2, 16, 41; cf.

    locus,

    id. Verr. 2, 3, 89, § 207; so,

    saltus,

    Cat. 34, 11:

    venae auri argentique,

    deep-lying, concealed, Cic. N. D. 2, 39, 98:

    habemus senatus consultum, verum inclusum in tabulis, tamquam in vaginā reconditum,

    id. Cat. 1, 2, 4.— Subst.: rĕcondĭtum, i, n., a secret place, Plin. 33, 1, 6, § 25.— Plur.: rĕ-condĭta, ōrum, n., remote, sequestered places: Pergami in occultis ac reconditis templi, * Caes. B. C. 3, 105, 4.—
    B.
    Trop., hidden, profound, abstruse, recondite:

    litterae,

    Cic. N. D. 3, 16, 42; cf.:

    reconditae abstrusaeque res,

    id. Brut. 11, 44;

    and, reconditiora, opp. quae in promptu sunt,

    id. Ac. 2, 4, 10:

    artes,

    id. de Or. 1, 3, 8; cf. id. Off. 1, 27, 95:

    causae,

    Tac. Or. 28:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    profound, recondite, Cic. Brut. 97, 274: verba, unusual, August. ap. Suet. Aug. 86:

    (natura) speciem ita formavit oris, ut in eā penitus reconditos mores effingeret,

    concealed, hidden, Cic. Leg. 1, 9, 26; cf.:

    Quinctius naturā tristi ac reconditā fuit,

    of a reserved disposition, id. Quint. 18, 59.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > recondo

  • 8 dēlitīscō (-ēscō)

       dēlitīscō (-ēscō) tuī, —, ere    [de + latesco], to hide away, conceal oneself, lie hid, lurk: bestiae ut in cubilibus delitiscant: hostes noctu in silvis. Cs.: silvā, O.: ut eo mitteret amicos, qui delitiscerent.— To skulk, seek shelter: in istā calumniā: verbum unum, ubi delitiscam.

    Latin-English dictionary > dēlitīscō (-ēscō)

  • 9 latēns

        latēns entis, adj.    [P. of lateo], lying hid, hidden, concealed, secret, unknown: saxa, V.: arbuti, H.: rem latentem explicare definiendo: causae, V.: flamma, O.
    * * *
    latentis (gen.), latentior -or -us, latentissimus -a -um ADJ
    hidden, concealed; secret, not revealed

    Latin-English dictionary > latēns

  • 10 lateō

        lateō uī, —, ēre    [LAT-], to lurk, lie hid, be concealed, escape notice, skulk: in occulto: sub nomine pacis bellum latet: non latuit scintilla ingeni: naves latent portu, H.—Prov.: latet anguis in herbā, V.: bene qui latuit, bene vixit, remained in obscurity, O.— To be hidden, be in safety, seek shelter: in tutelā ac praesidio bellicae virtutis: sub umbrā amicitiae Romanae, L.: tutā arce, V. — To keep out of sight, avoid a summons: fraudationis causā.— To be concealed, remain unknown, escape notice: aliae (causae) latent, are obscure: quae tantum accenderit ignem Causa latet, V.: ubi nobis haec auctoritas tamdiu tanta latuit?: Nec latuere doli fratrem Iunonis, escape, V.: nil illum latet, O.
    * * *
    latere, latui, - V
    lie hidden, lurk; live a retired life, escape notice

    Latin-English dictionary > lateō

  • 11 re-condō

        re-condō didī, ditus, ere,    to put up again, put back, lay up, put away, hoard, shut up, close, hide, conceal, bury: gladium in vaginam, sheathe: in vaginā: Caecubum, H.: quod celari opus erat, habebant reconditum, kept hid: recondita alia invenerunt, L.: imo reconditus antro, O.: oculos, close again, O.: ensem in pulmone, plunge, V.— Fig., to store up, hide: mens alia recondit, e quibus memoria oritur: quos fama obscura recondit, i. e. whose names are unknown, V.

    Latin-English dictionary > re-condō

  • 12 delitesco

    dē-lĭtesco, tŭi, 3, v. inch. n. [latesco], to hide away, conceal one's self; to lie hid, to lurk (class.).
    I.
    Lit.:

    bestiae in cubilibus delitescunt,

    Cic. N. D. 2, 49 fin.; cf.: hostes noctu in silvis delituerant, * Caes. B. G. 4, 32, 4:

    caelum,

    Stat. Silv. 3, 1, 71:

    in ulva,

    Verg. A. 2, 136:

    sub praesepibus vipera,

    Verg. G. 3, 417:

    silvā,

    Ov. M. 4, 340; cf.:

    privato loco,

    id. Tr. 3, 1, 80:

    sinu ancillae,

    id. Am. 3, 1, 56 al.:

    ut eo mitteret amicos, qui delitescerent, deinde repente prosilirent,

    Cic. Cael. 25 fin.—Absol.:

    delituit mala,

    Plaut. Rud. 2, 5, 9.—
    B.
    Transf., of things:

    stella cursum conflcit, vespertinis temporibus delitescendo,

    Cic. N. D. 2, 20, 52.—Of a letter:

    ancillae sinu,

    Ov. Am. 3, 1, 56.—
    II.
    Trop., to skulk behind, shelter one's self under:

    in alicujus auctoritate delitesceret,

    Cic. Ac. 2, 5, 15; so,

    in ista calumnia,

    id. Caecin. 21 fin.; cf. ib. 23 fin.:

    in dolo malo, id. Tull. § 33: umbrā magni nominis,

    Quint. 12, 10, 15; id. 10, 5, 10 Zumpt N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > delitesco

  • 13 Ida

    Īda, ae, or Īdē, ēs, f., = Ida or Idê.
    I.
    A high mountain in Crete, where the infant Jupiter was hid, watched over by the Curetes, and fed by Amalthea; now Psiloriti, Verg. A. 12, 412; Ov. M. 4, 293; id. Am. 3, 10, 25; id. F. 4, 207; 5, 115 al.; in Prop. 3, 1, 27, this mountain and no. II. are confounded.—
    B.
    Deriv.: Īdaeus, a, um, adj., of or belonging to Ida, Idean:

    mons,

    i. e. Ida, Verg. A. 3, 105; Mel. 2, 7, 12:

    antra,

    Ov. M. 4, 289:

    Juppiter,

    Verg. A. 7, 139:

    Dactyli,

    Plin. 37, 10, 61, § 170;

    the same, Digiti,

    Cic. N. D. 3, 16, 42:

    bustum,

    raised by the Cretans to Jupiter, Mart. 9, 35, 1.—
    II.
    A high mountain in Phrygia, near Troy, still called Ida, Mel. 1, 18, 2; Plin. 5, 30, 32, § 122; Verg. A. 2, 801; 10, 158; Ov. F. 4, 79; id. M. 10, 71; and 12, 521 (Ide) et saep.—
    B.
    Deriv. Īdaeus, a, um, adj., of or belonging to Mount lda, Idean; poet. also for Phrygian or Trojan:

    silva,

    Verg. A. 2, 696:

    pices,

    id. G. 3, 450:

    vertices,

    Prop. 2, 2, 14; Ov. M. 14, 535: parens deum, i. e. Cybele, who was worshipped on Mount Ida (acc. to others this belongs to Mount Ida of Crete), Verg. A. 10, 252; Ov. F. 4, 182:

    Sollemne,

    i. e. in honor of Cybele, Juv. 11, 194:

    chori,

    Verg. A. 9, 112: judex, i. e Paris, Ov. F. 6, 44:

    pastor,

    Cic. Att. 1, 18, 4:

    hospes,

    Ov. H. 16, 303:

    hospes numinis Idaei, i. e. Scipio Nasica,

    Juv. 3, 138: cinaedus, Ganymede as stolen away from Ida, Mart. 10, 98, 2:

    urbes,

    Phrygian, Verg. A. 7, 207:

    naves,

    i. e. Trojan, Hor. C. 1, 15, 2:

    sanguis,

    i. e. of Romans descended from the Trojans, Sil. 1, 126. —Confounded with Idaeus, I. B.: Idaeum Simoënta Jovis cum prole Scamandro, Prop 3 (4), 1, 27.—
    III.
    A Trojan female, Verg. A. 9, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > Ida

  • 14 Ide

    Īda, ae, or Īdē, ēs, f., = Ida or Idê.
    I.
    A high mountain in Crete, where the infant Jupiter was hid, watched over by the Curetes, and fed by Amalthea; now Psiloriti, Verg. A. 12, 412; Ov. M. 4, 293; id. Am. 3, 10, 25; id. F. 4, 207; 5, 115 al.; in Prop. 3, 1, 27, this mountain and no. II. are confounded.—
    B.
    Deriv.: Īdaeus, a, um, adj., of or belonging to Ida, Idean:

    mons,

    i. e. Ida, Verg. A. 3, 105; Mel. 2, 7, 12:

    antra,

    Ov. M. 4, 289:

    Juppiter,

    Verg. A. 7, 139:

    Dactyli,

    Plin. 37, 10, 61, § 170;

    the same, Digiti,

    Cic. N. D. 3, 16, 42:

    bustum,

    raised by the Cretans to Jupiter, Mart. 9, 35, 1.—
    II.
    A high mountain in Phrygia, near Troy, still called Ida, Mel. 1, 18, 2; Plin. 5, 30, 32, § 122; Verg. A. 2, 801; 10, 158; Ov. F. 4, 79; id. M. 10, 71; and 12, 521 (Ide) et saep.—
    B.
    Deriv. Īdaeus, a, um, adj., of or belonging to Mount lda, Idean; poet. also for Phrygian or Trojan:

    silva,

    Verg. A. 2, 696:

    pices,

    id. G. 3, 450:

    vertices,

    Prop. 2, 2, 14; Ov. M. 14, 535: parens deum, i. e. Cybele, who was worshipped on Mount Ida (acc. to others this belongs to Mount Ida of Crete), Verg. A. 10, 252; Ov. F. 4, 182:

    Sollemne,

    i. e. in honor of Cybele, Juv. 11, 194:

    chori,

    Verg. A. 9, 112: judex, i. e Paris, Ov. F. 6, 44:

    pastor,

    Cic. Att. 1, 18, 4:

    hospes,

    Ov. H. 16, 303:

    hospes numinis Idaei, i. e. Scipio Nasica,

    Juv. 3, 138: cinaedus, Ganymede as stolen away from Ida, Mart. 10, 98, 2:

    urbes,

    Phrygian, Verg. A. 7, 207:

    naves,

    i. e. Trojan, Hor. C. 1, 15, 2:

    sanguis,

    i. e. of Romans descended from the Trojans, Sil. 1, 126. —Confounded with Idaeus, I. B.: Idaeum Simoënta Jovis cum prole Scamandro, Prop 3 (4), 1, 27.—
    III.
    A Trojan female, Verg. A. 9, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > Ide

  • 15 interlateo

    inter-lătĕo, 2, v. n., to lurk or lie hid between (very rare), Sen. Q. N. 6, 16, 4 dub.

    Lewis & Short latin dictionary > interlateo

  • 16 latesco

    1.
    lătesco, ĕre, v. inch. n. [lateo], to hide one's self, lie hid, be concealed:

    hic Equus a capite et longa cervice latescit,

    Cic. Arat. 385.
    2.
    lātesco, ĕre, v. inch. n. [2. latus], to grow broad, to widen (not ante-Aug.):

    napi non in ventrem latescunt,

    Col. 2, 10, 24:

    ossa paulatim latescentia,

    Cels. 8, 1:

    bis sex latescit fascia partes,

    Manil. 1, 680.

    Lewis & Short latin dictionary > latesco

  • 17 latibulor

    lătĭbŭlor, āri, v. dep. n. [latibulum], to be concealed, to lie hid, to lurk (ante-class.): nocte ut opertus amictu latibuletur, Naev. ap. Non. 133, 9; Att. ib. 10 (acc. to Perott. Cornucop. also used by Varro in the act. form: vide, ne servus domino latibulet).

    Lewis & Short latin dictionary > latibulor

  • 18 latitabundus

    lătĭtābundus, a, um, adj. [latito], lying hid, skulking, Sid. Ep. 1, 6 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > latitabundus

  • 19 latitator

    lătĭtātor, ōris, m. [id.], one who lies hid, Aug.

    Lewis & Short latin dictionary > latitator

  • 20 Marica

    Mărīca, ae, f., a nymph in the territory of Minturnæ, on the river Liris, the fabled mother of the Latins, Verg. A. 7, 47; Serv. acc. to Lact. 1, 21, 23, Circe, who was deified after her death. After her was named the lucus Maricae, the grove consecrated to her, Liv. 27, 37;

    called also, silva Maricae,

    Mart. 13, 83, 1;

    and, querceta Maricae, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 259: palus Maricae,

    the lake near Minturnæ, where Marius hid himself after his flight from Sylla, Vell. 2, 19, 2.—As subst.: Mărīca, ae, i. e. Minlurnæ, Hor. C. 3, 17, 7:

    regna Maricae,

    the territory of Minturnæ, Liv. 2, 424.

    Lewis & Short latin dictionary > Marica

См. также в других словарях:

  • HID Manager — is the standard USB HID API on Mac OS X. It also includes Apple Desktop Bus (ADB) devices like PowerBook keyboards and trackpads. It is very close to the USB HID API and therefore also relatively close to the Microsoft Windows Windows Driver Kit… …   Wikipedia

  • HID — HID: High Intensity Discharge lamp  газоразрядная лампа. Human Interface Device  устройство взаимодействия с человеком, устройство ввода. USB HID  соответствующий класс USB устройств. HID Global  компания, разработчик систем… …   Википедия

  • Híd Hotel — (Будапешт,Венгрия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: 1143 Будапешт, Szobránc u. 1 …   Каталог отелей

  • HID — is a three letter acronym which can stand for:*Human interface device, a computer device that interacts with and takes input from humans, such as the keyboard, mouse, etc. *HID Corporation, a major manufacturer of contactless access control… …   Wikipedia

  • hid´e|ous|ness — hid|e|ous «HIHD ee uhs», adjective. 1. very ugly; frightful; horrible: »a hideous monster. 2. terrible; revolting; abominable: »a hideous crime. SYNONYM(S): repuls …   Useful english dictionary

  • hid´e|ous|ly — hid|e|ous «HIHD ee uhs», adjective. 1. very ugly; frightful; horrible: »a hideous monster. 2. terrible; revolting; abominable: »a hideous crime. SYNONYM(S): repuls …   Useful english dictionary

  • hid|e|ous — «HIHD ee uhs», adjective. 1. very ugly; frightful; horrible: »a hideous monster. 2. terrible; revolting; abominable: »a hideous crime. SYNONYM(S): repuls …   Useful english dictionary

  • Hid — Hid, imp. & p. p. of {Hide}. See {Hidden}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • hid — v. hidro . Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN  HID elem. hidr(o)1 . Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • hid — [hıd] the past tense of ↑hide …   Dictionary of contemporary English

  • hid — past tense and alternative pp. of HIDE (Cf. hide) (v.1). How to entangle, trammel up and snare Your soul in mine, and labyrinth you there Like the hid scent in an unbudded rose? Aye, a sweet kiss you see your mighty woes. [Keats, Lamia ] …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»